فتوای میرزای شیرازی و یک نکته مهم فقهی

به گزارش اطلاع با ما  علیرضا_تقوی_نیا:پس از این که دولت ناصرالدین شاه با تشویق امین السلطان صدراعظم وقت، قرارداد “رژی” را با ماژور تالبوت تاجر انگلیسی بست و انحصار خرید و فروش توتون و تنباکو را به این فرد سپرد ، اتفاقاتی افتاد که از نظرای علمای اعلام و مراجع تقلید، مصلحت مسلمین و بقای فرهنگی ایران اسلامی به خطر می افتاد ؛ از جمله اینکه “کمپانی رژی ” در پشت پرده قرارداد تنباکو و ورودش به ایالات و ولایات ایران قصد داشت در نمایندگی های خود فعالیت های فرهنگی در چهارچوب ترویج مسیحیت و سست کردن باورهای اسلامی مردم انجام دهد و در همین راستا هزاران نفر فرنگی وارد کشور شدند.

در نتیجه مرجع تقلید و زعیم وقت شیعه حضرت آیت الله العظمی میرزا محمدحسن شیرازی (رضوان الله علیه) که گزارشات خطرناکی از ایران دریافت می کرد، در یک فتوای یک خطی استعمال توتون و تنباکو که در حالت عادی مباح بود را در حکم محاربه با امام زمان تشخیص داد.

چرا آمریکا در برابر انحلال پارلمان کویت سکوت می کند ؟

متن فتوای این مرجع عالیقدر بدین شرح است : بسم‌الله الرحمن الرحیم، الیوم استعمال تنباکو و توتون بِأَیِ نحوٍ کان در حکم محاربه با امام زمان علیه‌السلام است. حرره الاقل محمدحسن الحسینی.»

سوال مهم اینست که زعیم شیعه در آن مقطع چگونه به خود جرات داد استفاده از یک گیاه ( که بسیاری از علما نیز آن را استعمال می کردند) را جنگ با امام زمان بنامد ؟

در واقع قاعده اضطرار (الضرورات تبيح المحظورات ) در اینجا به کمک مرجع تقلید آمد و در شرایطی که بقای جامعه اسلامی در خطر بود یک امر حلال را حرام کرد.

بر اساس این قاعده فقهی، ضرورت‌ها ممنوعیت چیزهایی را که ممنوع است، برمی‌دارد و اموری که حلال به شمار می رود را می توان بنا به ضرورت حرام کرد.

در نتیجه با فتوای این مرجع عالیقدر و استفاده از قاعده فقهی اضطرار، جامعه مسلمین در ایران از خطر استحاله فرهنگی نجات یافت .

قدرت فتوای یک خطی مرجعیت شیعه به حدی بود که شاه مطلق العنان مملکت نیز اجازه قلیان کشیدن نیافت و ناچارا مجبور به لغو قرارداد با کمپانی رژی گردید.

خلاصه مطلب این که بقای جامعه اسلامی تا حدی اهمیت دارد که زعیم می تواند حلالی را در حالت اضطرار حرام کرده و حرامی را حلال سازد .

نکته : دیروز سالروز صدور فتوای تحریم توتون و تنباکو بود.