زنان کارگر فصلی در ایران؛ زیر آفتاب داغ و سرمای استخوان‌سوز، بی‌پناه و بی‌بیمه

به گزارش اطلاع با ما، زنان کارگر فصلی: زنان کارگر فصلی در ایران هر روز بدون بیمه و حمایت اجتماعی در گرمای طاقت‌فرسا و سرمای شدید برای لقمه‌ای نان کار می‌کنند. نبود قرارداد، دستمزد نابرابر و خطرهای جاده‌ای تنها بخشی از رنج‌های این زنان است.

زنان کارگر فصلی؛ نان در برابر جان

هر بامداد، نیسان‌های فرسوده در جاده‌های خاکی جنوب شرق فارس حرکت می‌کنند. در پشت آن‌ها، زنانی نشسته‌اند که برای یافتن یک لقمه نان، جان خود را در خطر قرار می‌دهند. زنان کارگر فصلی، بی‌هیچ بیمه و قراردادی، از طلوع تا غروب در مزارع گوجه، انار و زیتون کار می‌کنند.
«ننه حسین»، یکی از این زنان، می‌گوید: «در گرمای ۵۰ درجه می‌سوزیم، در سرمای زمستان یخ می‌زنیم؛ اما چاره‌ای جز کار نداریم.»

بی‌پناه در برابر گرما، سرما و فقر

زنان کارگر فصلی در تابستان جنوب، زیر تش بادهای سوزان، بدون سایه و آب خنک کار می‌کنند و در زمستان طعمه تازیانه‌های سرما می‌شوند. نه بیمه دارند، نه امنیت شغلی. اگر روزی کار نباشد، سفره‌شان خالی می‌ماند.
به گفته کارشناسان اجتماعی، نبود حمایت اقتصادی، زنان را در معرض آسیب‌های روحی و جسمی قرار داده و بنیان خانواده را نیز تحت فشار گذاشته است.

کار طاقت‌فرسا و فروپاشی روحی

عبدالله هاشمی، روانشناس، می‌گوید: کار مداوم در مزارع باعث فرسودگی جسم و روان زنان می‌شود. آنان به دلیل خستگی، ناامنی شغلی و فشار اقتصادی، اغلب دچار افسردگی، اضطراب و مشکلات خانوادگی می‌شوند.
به گفته او، «فعالیت‌های سنگین کشاورزی، ظرافت زنانگی را از بین می‌برد و فشار روحی آنان را به خانواده منتقل می‌کند.»

زنان کارگر فصلی در سایه قانون

در قانون کار ایران تنها در بند ۶۸ به کارگران فصلی اشاره شده است، اما واقعیت این است که بیشتر آنان حتی یک برگ قرارداد رسمی ندارند. توافق‌های شفاهی میان کارفرما و کارگر، جایگزین قانون شده و در پایان روز، مزد ناچیزی نصیبشان می‌شود.

نبود بیمه و خلأ حمایتی

به گفته ایرج نادری، مدیرکل تأمین اجتماعی فارس، بیش از ۲۰۰ هزار زن در استان بیمه هستند، اما زنان کارگر فصلی از این حمایت‌ها بی‌بهره‌اند.
او تأکید می‌کند که «در توافقات روزمزدی میان کارفرما و کارگر، بیمه جایی ندارد و همین موضوع باعث می‌شود این زنان از چرخه حمایت اجتماعی حذف شوند.»

پیشنهاد کارشناسان: انجمن صنفی و مصوبه حمایتی

کارشناسان تأکید دارند که تشکیل انجمن صنفی برای زنان کارگر فصلی و تصویب طرح حمایتی در مجلس می‌تواند راه نجات آنان باشد.
در این طرح، پیشنهاد شده سهم بیمه کارفرما از محل منابع عمومی تأمین شود تا این زنان نیز بتوانند از خدمات درمان، بازنشستگی و حمایت‌های اجتماعی بهره‌مند شوند.

نتیجه‌گیری: صدای خاموش زنان بی‌پناه

زنان کارگر فصلی، ستون‌های فراموش‌شده اقتصاد کشاورزی ایران هستند. آنان در سخت‌ترین شرایط، بی‌هیچ پشتوانه‌ای کار می‌کنند تا سفره خانواده‌شان را حفظ کنند.
حمایت از این قشر، تنها وظیفه اخلاقی نیست؛ ضرورتی است برای حفظ کرامت انسانی و بازگرداندن عدالت به بازار کار.

این گزارش بر پایه بررسی‌های تحریریه اطلاع باما و مرور داده‌های منتشرشده در رسانه‌های کشور تنظیم شده است.