رژیم صهیونیستی پس از شهادت سید حسن نصرالله

به گزارش اطلاع با ما ، رژیم صهیونیستی: عملیات چهارگانه رژیم اسرائیل در جنوب لبنان از ۲۷ شهریور ۱۴۰۳ سطح تقابل با حزب‌الله را به صورت ‏رسمی از «تبادل آتش» به یک «جنگ نامتقارن» مبدل نمود. عملیات انفجار پیجرها و تجهزات الکترونیکی، ‏ترور فرماندهان گردان رضوان و نهایتاً ترور سید حسن نصرالله، موازنه را فعلاً در جبهه شمالی تا حدی به نفع ‏صهیونیست‌ها تغییر داده است. این رویدادها به لحاظ سیاست داخلی این رژیم نیز واجد دلالت‌ها و پیامدهایی است.‏

 تصویر جدید و نقش آمریکا

عملیات پیجرها حدود ۳ هزار نیروی نخبه و سازمان‌دهنده حزب‌الله را زخمی و برای مدتی خانه‌نشین ساخت ‏و البته هم این عملیات و هم سه اقدام دیگر نشان‌دهنده عمق نفوذ اسرائیل به اقدامات و برنامه‌های حزب‌الله ‏در طول یکسال اخیر بوده است. به نظر می‌رسد اسرائیلِ جبهه شمالی در پاییز ۱۴۰۳ اصلاً شبیه اسرائیلی که ‏در پاییز ۱۴۰۲ توسط حماس غافلگیر شد و روز هفتم اکتبر یک شکست نظامی و امنیتی خورد نیست.‏

اگرچه اشراف اطلاعاتی روزهای اخیر اسرائیل در جنوب لبنان باعث شده برخی ناظران تصور کنند، اسرائیل از ‏عملیات طوفان الاقصی با خبر بوده و با اجازه دادن به حمله حماس آن را به دام کشانده، ولی میان روند ‏اقدامات اسرائیل در ماه‌های نخست جنگ و قله اشراف امنیتی و اطلاعاتی امروز آن در لبنان فاصله زیادی ‏وجود دارد؛ اسرائیل در ماه‌های نخست جنگ در غزه، نه سرعت فعلی در جبهه شمال را داشت و نه اقتدار کنونی را. در مسیر این تحول بزرگ کمک دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکایی احتمالاً قابل توجه بوده ‏است.‏

 هدف اصلی اسرائیل

عملیات چهارگانه اسرائیل در دو هفته اخیر، با هدف وارد کردن یک ضربه اساسی بر پیکره فرماندهی، ‏تصمیم‌گیران و نیز فعالان سازماندهی حزب‌الله انجام شده است. اسرائیل درصدد است با تضعیف مجموعه ‏توانمندی‌های رهبری و سازماندهی حزب‌الله و ایجاد هراس جدی از اشراف اطلاعاتی خود، مسیر تداوم ‏عملیات و تحمیل خواسته‌های خود را هموارتر سازد. در واقع اسرائیل با مانورهای اخیر می‌خواهد بدون جنگ ‏شدید به اهداف خود برسد و یا نیاز به شدت عمل و تلفات دادن و درگیری های شدید را برای دستیابی به ‏این اهداف کاهش دهد.‏

 مواضع در لبنان و طمع رژیم

یکی از نخستین پیامدهای عملیات چهارگانه صهیونیست‌ها در جنوب لبنان، تغییر تصورات گروه‌های لبنانی ‏بوده است. اکنون شاهد شکل‌گیری این تصور در میان برخی از طیف‌ها در این کشور هستیم که وقتی در ‏شرایط افزایش تنش اسرائیل موفق به چنین اقداماتی شده اگر بخواهد حمله زمینی به جنوب لبنان داشته ‏باشد، چه فاجعه‌ای رقم خواهد خورد؟

در یکی از نخستین واکنش‌ها نجیب میقاتی، نخست‌وزیر پیشبرد امور لبنان پس از شهادت سیدحسن ‏نصرالله در یک مصاحبه اعلام کرده کشورش راهی جز رویکرد دیپلماتیک برای پایان‌دادن به جنگ ندارد. پیشنهاد او اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ مصوب سال ۲۰۰۶ بود که بر اساس آن، حزب‌الله لبنان باید به ساحل شمالی رودخانه لیتانی عقب‌نشینی کند تا راه برای استقرار ‏ارتش ملی لبنان و نیرو‌های حافظ صلح هموار شود.

شکل‌گیری این روایت از سوی مقامات رسمی لبنان در شرایط کنونی ممکن است از سوی صهیونیست‌ها ‏تعبیر به ضعف فزاینده شود و مطامع آنها را تشدید کند. بدین معنا که هدف اصلی و آنی و کوتاه مدت ‏اسرائیل در جبهه شمالی در یکسال گذشته امن ساختن نوار شمالی و بازگرداندن ۶۶ هزار ساکن این مناطق ‏بوده است. اما اکنون ادبیات برخی مقامات اسرائیلی به سمت یک رویکرد حداکثری رفته است. ‏آنها توقف در جریان منازعه را دادن یک فرصت بی‌نظیر به حزب‌الله برای بازسازی و برنامه‌ریزی مجدد می‌‏دانند. همچنین برخی خواستار اشغال مناطقی از جنوب لبنان به عنوان وجه المصالحه ‏هرگونه توافق بعدی شده‌اند.‏

 ارتقای جایگاه کابینه نتانیاهو

جامعه اسرائیلی نیز نسبت به این عملیات چهارگانه واکنش مثبت نشان داده و شاهد رشد محبوبیت حزب ‏لیکود در نظرسنجی‌‎ها هستیم، در چند نظرسنجی اخیر حزب لیکود با ‏عبور از ائتلاف وحدت ملی به رهبری بنی گانتز با ۲۵ کرسی بار دیگر جایگاه حزب نخست را پس گرفته ‏است. اتفاقی که پس از ۷ اکتبر بی‌سابقه است. با این وجود همچنان ائتلاف حامی نتانیاهو در وزن ‏کشی ائتلافی در برابر اپوزیسیون شکست می‌خورد و توان جذب دست‌کم ۶۱ کرسی را ندارد.‏

از سوی دیگر با پیوستن گیدعون صعر، رهبر حزب امید جدید به کابینه ائتلافی (فعلاً به عنوان وزیر بدون ‏وزارتخانه) فشارهای اجتماعی نسبت به کابینه نتانیاهو کاهش خواهد یافت و پایگاه رأی او نیز بهبود پیدا می ‏کند. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد اوضاع اجتماعی و سیاسی داخل در حال تجربه کردن ‏یک چرخش محسوس به نفع نتانیاهو است. ‏