نشویم

تریتا پارسی، تحلیل‌گر ایران-سوئدی و نایب‌رئیس اجرایی مؤسسه کوئینسی، هشدار می‌دهد که اگر جنگ دیگری میان ایران و اسرائیل درگیرد، تهران احتمالاً به‌جای جنگ فرسایشیِ منطقه‌ای، به‌دنبال «ضربه‌زدن سریع و سنگین» خواهد بود.

به گزارش اطلاع با ما ، جنگ احتمالی با اسرائیل: تریتا پارسی، تحلیل‌گر ایران-سوئدی و نایب‌رئیس اجرایی مؤسسه کوئینسی، هشدار می‌دهد که اگر جنگ دیگری میان ایران و اسرائیل درگیرد، تهران احتمالاً به‌جای جنگ فرسایشیِ منطقه‌ای، به‌دنبال «ضربه‌زدن سریع و سنگین» خواهد بود تا از تبدیل شدن به مثالی مانند سوریه یا لبنان جلوگیری کند. این رویکرد می‌تواند از همان روز اول درگیری ماهیت بحران را پرتلفات‌تر و بی‌پیشینه‌تر کند.

چرا ایران ممکن است تاکتیکش را تغییر دهد؟

پارسی استدلال می‌کند که تجربه‌های منطقه‌ای نشان داده‌اند تبدیل شدن به یک «دولت حاشیه‌ایِ درگیرِ جنگ فرسایشی» (مثل بخش‌هایی از سوریه یا لبنان) به معنای تضعیف توانمندی‌ها و ظرفیت‌های بازدارنده است. بنابراین تهران ممکن است ترجیح دهد به ‌سرعت و با شدت پاسخ دهد تا «قابلیت ادامه جنگ درازمدت» را از حریف بگیرد و مانع از اشغال یا ضربه‌های مرحله‌ای شود.

ماهیت تاکتیک «ضربه‌محور»: چه چیزی را شامل می‌شود؟

این تاکتیک صرفاً محدود به حملات متقابل نظامی نیست؛ بلکه می‌تواند شامل استفاده هماهنگ از پهپادها، موشک‌های بالستیک و ضربه به اهداف حساس نظامی و زیربنایی دشمن در ساعات اولیه درگیری باشد تا توان عمل متقابل طرف مقابل به‌سرعت تضعیف شود. پارسی هشدار داده که چنین رویکردی احتمال تلفات و خسارات گسترده را از همان ابتدا بالا می‌برد.

پیامدهای راهبردی و ریسک‌ها

اگر تهران «از هر آنچه در اختیار دارد» استفاده کند، همان‌طور که پارسی مطرح کرده، احتمال افزایش ناگهانی دامنه درگیری و دخالت بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای وجود دارد. این سناریو می‌تواند به واکنش مستقیم یا غیرمستقیم قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی منجر شود و خطر گسترش جنگ فراتر از میدان‌های مرزی را افزایش دهد.

چرا این تحلیل حالا مطرح می‌شود؟

در پی تشدید حملات و واکنش‌های نظامی اخیر در منطقه و افزایش گمانه‌زنی‌ها درباره تاریخ‌های احتمالی درگیری‌های بزرگ‌تر، تحلیلگران از جمله پارسی بر این باورند که بازیگران منطقه‌ای در حال بازتعریف محاسبات بازدارندگی‌اند. از دید او، «اگر حمله بزرگی به ایران شود، ایرانی‌ها ممکن است دست به اقداماتی بزنند که برای روز بعد چیزی باقی نگذارند» — عبارتی که بر شدت احتمالی واکنش تهران تأکید دارد.

نکته پایانی برای خواننده

تحلیل پارسی هشدارآمیز اما مفهومی است: تغییر تاکتیک به ضربه‌محوری می‌تواند از منظر بازدارندگی منطقی به نظر برسد، اما هزینه‌های انسانی، منطقه‌ای و ژئوپلیتیکی آن بسیار بالاست. درگیری با چنین ماهیتی، دیگر محدود به تقابل دو کشور نخواهد بود و توانایی مدیریت بحران بین‌المللی را به‌سختی آزمون می‌گذارد.

این گزارش بر پایه بررسی‌های تحریریه اطلاع باما و مرور داده‌های منتشرشده در رسانه‌های کشور تنظیم شده است.