جنگ و دیپلماسی در برزخ غزه: بحران بی‌پایان و آینده‌ای مبهم

به گزارش اطلاع با ما  بحران جاری در غزه که با نبرد طوفان الاقصی آغاز شد و پس از گذشت 318 روز همچنان ادامه دارد، به یکی از طولانی‌ترین و پیچیده‌ترین درگیری‌ها در منطقه غرب آسیا تبدیل شده است. این نبرد از جهات مختلفی قابل تحلیل است، از جمله ابعاد نظامی، سیاسی، انسانی و بین‌المللی.

ابعاد نظامی و انسانی:

طی این مدت، تلفات گسترده و ویرانی‌های فراوان در غزه به وقوع پیوسته است. کشتار بیش از 40 هزار فلسطینی و تخریب 80 درصد زیرساخت‌های غزه، نشان‌دهنده شدت و حجم حملات اسرائیل به این منطقه است. هدف اصلی این حملات نه تنها تضعیف جنبش حماس بلکه به نوعی ارعاب و تحت فشار قرار دادن تمام محور مقاومت در منطقه است. با این حال، این اقدامات تاکنون نتوانسته‌اند اراده و قدرت محور مقاومت را به طور کامل درهم بشکنند و به نظر می‌رسد که ادامه جنگ تنها به افزایش تنش‌ها و تقویت روحیه انتقام‌جویی در میان گروه‌های مقاومت منجر شده است.

مذاکرات سیاسی:

تلاش‌های دیپلماتیک برای برقراری آتش‌بس همچنان در هاله‌ای از ابهام است. مذاکرات دوحه به دلیل شروط غیرمنطقی و زیاده‌خواهانه اسرائیل به بن‌بست رسید و این در حالی است که تمام نگاه‌ها به مذاکرات آینده در قاهره معطوف شده است. با این حال، بسیاری از ناظران سیاسی نسبت به موفقیت این مذاکرات نیز بدبین هستند، زیرا به نظر می‌رسد بنیامین نتانیاهو از پذیرش هرگونه توافقی که به معنای عقب‌نشینی یا کاهش نفوذ اسرائیل در غزه باشد، امتناع می‌کند.

عوامل داخلی و خارجی:

در داخل اسرائیل، فشارهای سیاسی و احتمال سقوط کابینه به دلیل اختلافات داخلی نیز مزید بر علت شده است. استعفای احتمالی بن گویر و تشدید محافظه‌کاری نتانیاهو، باعث شده است که او از هرگونه اقدام جدی برای پایان دادن به جنگ اجتناب کند، چرا که پایان جنگ ممکن است موقعیت او را در برابر مخالفانش تضعیف کند. همچنین نزدیکی انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و احتمال بازگشت ترامپ به قدرت، نتانیاهو را در موضع انتظاری قرار داده است تا بتواند در آینده از سیاست‌های دولت جمهوری‌خواه احتمالی بهره‌برداری کند.

ابعاد بین‌المللی و نقش آمریکا:

آمریکا و دیگر کشورهای غربی با حمایت تلویحی از اقدامات اسرائیل، عملاً در حال تقویت و مشروعیت‌بخشی به ادامه این جنگ هستند. سیاست‌های کاخ سفید، به‌ویژه تهدیدات بایدن علیه ایران و تلاش برای منصرف کردن تهران و حزب‌الله از پاسخ به حملات اسرائیل، نشان‌دهنده هماهنگی واشنگتن با تل‌آویو در این بحران است. این هماهنگی تلاش دارد تا از طریق دیپلماسی خنثی و مذاکرات ساختگی، مقاومت را تحت فشار قرار دهد و از واکنش جدی آن جلوگیری کند.

نتیجه‌گیری:

در نهایت، به نظر می‌رسد که بحران غزه همچنان در برزخ بین جنگ و دیپلماسی باقی خواهد ماند. با توجه به عوامل مختلف داخلی در اسرائیل، فشارهای بین‌المللی و ناتوانی جامعه جهانی در اعمال فشار جدی بر اسرائیل، ادامه این وضعیت به نظر اجتناب‌ناپذیر است. تا زمانی که تغییری بنیادین در رویکرد اسرائیل یا پشتیبانی بین‌المللی از مقاومت رخ ندهد، چشم‌انداز صلح در غزه مبهم و شکننده خواهد ماند.