ایران از هیچ سلاحی که اسرائیل نمی‌دانست استفاده نکردند

‏به گزارش اطلاع با ما  در استنفورد، در یک کلاس استراتژی نظامی شرکت کردم که توسط فردی با چندین دهه تجربه، از جمله خدمت در بالاترین سطوح در ارتش و دولت، رهبری می‌شد.

‏یکی از درسی که او فکر می کرد همیشه به یاد دارم این بود:

‏از ما پرسید:

‏می‌گوییم ایالات متحده تصمیم گرفت با جت رادارگریز جدیدی که قبلاً از آن استفاده نکرده بود به عراق حمله کند و همه رادارها را دور زد. حمله موفقیت آمیز بود. استراتژیک بود؟»

‏بسیاری از کلاس دستان خود را بالا بردند تا بگویند “بله، به هدف خود رسید”. اما استاد گفت: شاید اینطور نبوده است.

‏چرا؟

‏زیرا اکنون دشمنان شما توانایی‌های شما را می‌دانند و زمان زیادی است که راه‌هایی برای دور زدن آنها بیابند. این حمله را می‌توانست با سلاح‌های معمولی انجام دهد. بهتر است تا زمانی که به آن‌ها نیاز دارید، سلاح‌های برتر خود را نگه دارید. استفاده از آنها باعث ایجاد ضرر می شود.»

‏تحلیل من این است که گستردگی حمله ایران، تنوع مکان‌هایی که هدف آن قرار گرفت و سلاح‌هایی که استفاده کرد، اسرائیل را مجبور کرد که اکثر فناوری‌های ضد موشکی آمریکا و این کشور را در سراسر منطقه کشف کند.

‏ایرانی‌ها از هیچ سلاحی که اسرائیل نمی‌دانست استفاده نکردند، فقط از تعداد زیادی از آنها استفاده کرد. اما احتمالاً ایرانی‌ها اکنون تقریباً نقشه کاملی از ظاهر سیستم دفاع موشکی اسرائیل و همچنین مکان‌هایی که ایالات متحده در اردن و خلیج فارس تأسیسات دارد، دارند. همچنین می داند که چقدر طول می کشد تا آنها را آماده کند، جامعه اسرائیل چگونه واکنش نشان می دهد … و غیره

سیلی خوبی بود اما نه انتقام

‏مهم این است که ایران اکنون می‌تواند تمام اطلاعات جمع‌آوری‌شده از این حمله را مهندسی معکوس کند تا حمله مرگبارتر را معتبرتر کند. در حالی که ایالات متحده و اسرائیل باید به دور از مدل فعلی خود که به خطر افتاده است، دوباره طراحی کنند. بنابراین موفقیت آن در توقف این حمله طراحی شده هنوز بسیار پرهزینه است.

‏علاوه بر این، با تهدید یک جنگ منطقه‌ای که نه ایالات متحده و نه رژیم‌های عربی نمی‌خواهند آن را نزدیک‌تر احساس کنند، احتمالاً فشار آنها بر اسرائیل برای عقب‌نشینی افزایش می‌یابد و آتش‌بس را عملی‌تر می‌کند.

‌‏هر کسی که فرض کند این فقط جنبه نمایشی است، زمینه ارزیابی استراتژی در مقابل تاکتیک توسط ارتش را از دست داده است. تئاتر عامل مهمی است، اما جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت «دشمن» ارزشمندتر است، به خصوص اگر کسی معتقد باشد که در یک جنگ فرسایشی طولانی قرار دارد.