تلاش سازمان یافته برای کنارزدنِ عالمان از اداره ی مراسم مؤمنان، واسپاریِ میدان به برخی خوانشگران و مداحان!

به گزارش اطلاع با ما  اجرای برنامه ی از قبل طراحی شده و تدوین گردیده جهت خروج محترمانه و یا کنارزدن فرهیختگان عِلمی و فرزانگان اصلیِ جبهه ی فرهنگ عمومی، تمدن اسلامی و تاریخ ایرانی، از فرماندهی و مدیریت اماکن مذهبی، مراکز دینی و حتی پایگاه های همیشه مورد اداره ی آنان همچون محافل، مجالس و مساجد در سطوح مختلف دهستانی، شهرستانی، استانی و حتی ملی!.

-همزمان، سازماندهی اقداماتی برای تضعیف مراسم اصیل رسمی و سنتی، تعطیل آئین های ملی و مذهبی و متعاقبا رونمایی از برخی چهره شدگانِ خودلرزان! و حنجره داران خوشخوان! و متعاقبا وارد نمودن ایشان به صحنه و میدان، آنهم بدون در نظر گرفتن میزان دین و‌ دیانت، مقدار مصلحت و صلاحیت و نهایتا به صِرف گرم کردن فضای مجالس عمومی و محافل خصوصی!.

-بی توجهی به بایسته های مورد نیازِ وادی «گورستان خوابان» و برجسته های وارده و مؤکده در سخن، کلام و کردارِ بزرگان و امامان برای شادی اموات و بازماندگان آنان و متقابلا ترویج انواعی از «بدعت»های بی ریشه و «نوتراشیده»هایی بدون سابقه و پیشه!، مانند آوازخوانی های محلی، بیرون دهی صداهایی عجیب و غریب از حُفره های گلویی! و حتی ایجاد تکانه و رعشه های «اعتیادیِ» متوالیِ خالی از مفهوم و معانی!.

-تنوع بخشیدن به اجرای برنامه های نامناسب در قبرستان ها و‌ بوستان ها، و از سوی دیگر، بی رمق سازی و گرفتن انگیزه یِ روحیِ مردمان، مخصوصا جوانان، برای حضور در مساجد، حسینیه و عبادتگاها، و بعبارتی تغییر سَبکِ نگاه و دستکاریِ غذای ذهنی، فکری و روانیِ حاضران در فضاهای جمعی و اجتماعی.

-و..، تنها گوشه ای از تلاش های صورت گرفته برای بازی با اعتقادات و سوق دادن مؤمنین و مؤمنات به سَمتِ ابزار و آلاتِ دور کننده ی همگان از پایگاه های جذب افکار و ساختارهای دینی و مذهبی است که با کمال شرمندگی بایستی اعتراف کرد به اشکال مختلفی آغاز و بخش های عمده ی آن نیز به سرانجام رسیده. نظر به لزوم اطلاع دینمداران و دست اندرکارانِ کشوری و دلسوزان، مخصوصا اصحاب رسانه و گروه داران فجازی و همگان، مواردی تقدیم می گردد.

۱)- تغییر ذائقه ی عمده ی اعضای جامعه در اعتقادپذیری از عالمان فرهیخته و تحصیلکرده حوزه های علمیه، که سال ها با اندیشه های ناب دینی، اصول و فروع اسلامی و پیام های قرآنی سر و کار داشته و متخصص بیان احکام و علوم فقهی بوده و هستند، و از جانب دیگر سپردن تعمدیِ وظیفه ی تخصصی ایشان به افرادی غیربرخوردار از «معتقدات» و ناآشنا با «مقتضیات» و «مشتبهات» و به تعبیری دیگر، جلوانداختنِ کم دانانِ عِلمی و عملی و برجسته نماییِ بعضی «خوش حنجره گان»، برابرِ قاریان خودبرجسته و فرزانگان حقیقتا شایسته، بخشی از قطعات طراحی شده توسط برخی سرویس های اطلاعاتی بیگانه بوده که در سایه ی خوابزدگی های متوالیِ سازمان های فرهنگی، هیئات سیاست زده ی مذهبی و برخی عالِم نمایان شهری و استانی به مرحله ای عملیاتی رسیده است.

«قبرستان محوری» با میدان داری آوازخوانان و مُغَنّیان، حذف مسجد و تلاوت قرآن از برنامه های ختم مرحومان!

۲)- شاید اگر کَسی از شما بپرسد چگونه شد، برنامه هایی که تا پیش از این در مساجدِ بزرگ و‌ کوچک برگزار می گردید و مردم، علاوه بر حضور پای منابر علمای پرهیزگار و متقی و فراگیری اصول و فروع دینی، اخلاقی و مذهبی، در یک فضای معنوی و روحانی برای اموات تلاوت قرآن می کردند، با آرامشی مثال زدنی به تقویت اعتقادات خود و فرزندان می پرداختند و همچنین در جریان مسایل روز قرار می گرفتند، به یکباره سر از «قبرستان»ها در آورده و جای علمای اَعلام، تعدادی «آوازخوانِ» ناآشنا با احکام دینی، قد عَلَم کرده و حتی با سوء استفاده از جایگاه رفیع و بلند «مدّاحانِ»نامی و مورد احترام جامعه ی اسلامی، صرفا بوقت گذرانی و اتلاف اوقات همگانی می پردازند!؟، چه پاسخی برای ارایه دادن، جز اعتراف به «وِلِنگ» و «واز» بودن فضای فرهنگی و آموزشی و بی توجهی متولیان «جمعه»، «جماعت» و روزمرّگیِ حوزه های علمی خواهید داشت آیا!؟.

۳)- آنچه در این سلسله یادداشت ها مد نظر نگارنده است، خدای ناکرده زیر سئوال بردن جایگاه رفیع و پایگاه منیعِ «مادحانِ»اصیل اهل البیت ع و «ذاکران»امینِ مراسم پُر خیر و برکت مذهبی و معنوی نبوده و نیست، بلکه دقیقا اشاره به اقدامات طراحی شده ای است که توسط برخی «مداح نمایان» و «ذاکر سودایان» جهت ایجاد انحراف اذهان مسلمین، مخصوصا منسوبینِ مکتبِ امیرالمؤمنین ع به سمت و سویِ خوانندگی های «شِبهِ مبتذل» و رواج دادن صحبت های «غیر مستدل» بجای آیات و روایات مستند، در حال انجام است و‌ اینکه خطرات گسترش این تغییر معادلات در محافل مذهبی، بویژه «آرمستان»های شهیدان و «قبرستان»های مرحومان و کنارگزاریِ پیام روح بخش کلام خدای سبحان، تا چه حدی می تواند خسارت آفرین بوده باشد.

بخاطر داشته باشیم)- گنجانیدن «نوبرنامه»های بی محتوا و خوانندگی های فاقد «اثر» و «دوا»، از جمله رواج رسم غلط و انحرافیِ قرائت پیام های تبریک و تسلیت صاحبان زر، زور و دنیا و پرداخت کنندگان و دارندگان «پول»، «پلا»! و «جایگاه»، آنهم در میان جمعیتی که صرفا برای تشییع جنازه و یا شادی ارواح مرده ها به گورستان ها آمده اند و بعلاوه بستنِ درِ مساجد و خانه های مقدس خدا«جلّ و علا» و تهی نموده آن ها از مجالس وعظ و موعظه ی علما و انتقال منابر به قسمت انبارها و ..، «تخریب زا»ترین عاملی است که در تضعیف اعتقاد جوانان و گرایش ایشان به سمت برخی معادل سازیِ جاهلان و سیاست بازیِ نااهلان مؤثر بوده و‌ بدیهی است در صورت عدم برخورد با این «پدیده»های «نوترکیب»، بایستی منتظر سرقت افکار و اندیشه های ناب از سطح جامعه و شیوعِ برخی «جعلیات» و‌ «جاهلیات» در اذهان عمومی و خصوصی باشیم.

۱۱/فروردین ماه/۱۴۰۳